CDUEW (2024)

photo by Jasna Veličković

In the solo performance ‘CDUEW’ composer Huba de Graaff engages with vintage sound equipment from the pre-digital era. Like John Cage in his ‘Water Walk’, she navigates through her old devices, bringing long-lost sound experiments back to life. Her performance is an ode to the sound carrier.

Performances 2024:
13th october Pleintheater Amsterdam (première)
24th november Sounds of Music – Groningen

In de solo-performance ‘CDUEW’ gaat componist Huba de Graaff aan de slag met haar vintage geluidsdragers uit het pre-digitale tijdperk. Zoals John Cage in zijn “Water Walk” beweegt ze langs haar oude apparaten en brengt lang verloren gewaande klankexperimenten weer tot leven. Haar performance is een ode aan de geluidsdrager.

photo by Frits Selie

More info mailto: info@hubadegraaff.com

Dio van Velden 27-11-2024

Recensie 24-11-24:
“Een ranke, wat oudere dame komt in een prachtige zwarte outfit het podium op. Ik verwacht een diepe alt of dwarsfluit. Niks van dat alles.
Het is Huba de Graaff: componiste en geluidskunstenares. Op de verhoging is een lange tafel opgebouwd met daarop allemaal vintage geluidsdragers. Pre-digitale apparaten. Voor de jeugd prehistorisch. Wie heeft er nog cassettedecks, Revox bandrecorders, platenspelers (niet die hele moderne omdat vinyl weer hip is) maar de oude ‘bakbeesten’. Een tiental apparaten en apparaatjes met een veelvoud aan pluggen en stekkers. Er zijn allerlei kleine kastjes voor effecten. Huba bedient alles met de rust zelve, met de zekerheid en vrolijke routine van een chef-kok die in een open keuken tien pannen op het vuur heeft staan.
Huba de Graaff maakt de natuur hoorbaar.
Niet de papagaaien en kikkers van Felix Hess maar de wind, de ruis, de maan en sterren maken geluid, alles ademt. Een oeroude speaker swingt als een kerkklok in een frame en slingert de geluidsgolven de ruimte in. Het is fascinerend. De dwarsfluit is er niet maar een viool wordt gracieus in de hals aangelegd en Huba voegt diepe tonen en timbres toe aan het geheel. De Chinese lampionnen zijn het niks doen blijkbaar ook beu en dragen hun steentje als een lichtorgel bij. Tot slot wordt een oude Grafonola opgewonden en worden we getrakteerd op een even eenvoudig als ontroerend Frans chanson. Wat een prachtige en vooral bijzondere besteding van deze zondagmiddag!
Om met Frederic Rzweski af te sluiten:
“Muziek kan de wereld waarschijnlijk niet veranderen,
Maar het is een goed idee om te doen alsof dat wel kan.”


– Bron: website Soundsofmusic
Daar is geen woord Frans bij en het citaat is niet mis te verstaan…
Foto’s: Frits Selie, Soundsofmusic – Tentoonstelling Felix Hess met Huba de Graaff